Mijn laatste week in de diningroom is aangebroken! Deze week werk ik nog twee dagen en daarna ga ik verder in het labaratorium. Daar hadden ze namelijk een ernstig gebrek aan mensen. Afgelopen week ben ik gedurende twee en een halve dag ingewerkt en nu moet ik een dezer dagen klaar zijn voor de overstap. Ik werk nu gewoon burgerlijk van maandag tot en met vrijdag van 08:00 tot 17:00 uur samen met Sarah uit Australië en Joke uit Nederland. Ik ga vooral bloed testen, dat is een volledig bloedbeeld bepalen en HIV-, hepatitis-, malaria-, en syphilistesten uitvoeren. Dit bloed komt van nieuwe patiënten die nog moeten worden opgenomen of al opgenomen zijn of van (potentiële) bloeddonoren. Ik heb erg veel zin in deze nieuwe uitdaging, maar zal mijn team en mijn werkdagen wel gaan missen..Ik ben niet de enige die deze week vertrekt. Loveth gaat vrijdag weer naar huis, naar Nigeria. Haar broer komt haar dan aflossen. We gaan daar vrijdagavond nog even wat op drinken. Tijdens de afwas zingen we mee met ‘African queen’, absoluut the cheesiest of all lovesongs (met teksten als: u are the one that makes me smile, makes me float like a boat upon the Nile), momenteel erg populair hier. Zoek maar eens op. Het maakt ons in ieder geval erg blij en soms doen we een dansje..
Vandaag was ik dus na een werkmarathonweek weer eens een dagje vrij en ben ik met Priska, Jessica en Miriam naar Ganvié geweest, een dorp (30.000 inwoners) op palen in het water. Lekker drie uur varen in een boot. Het is de enige toeristische attractie die Benin rijk is. Dus hadden we eigenlijk geen keus. Maar toerist zijn bevalt toch eigenlijk niet zo best. Vooral niet als je langs huizen (hutjes) vaart van mensen die erg arm zijn. Arm, maar niet ongelukkig, kwam ik tot de conclusie. Misschien was die conclusie wat snel getrokken. Toch kwamen er voornamelijk Giethoorn-Venetië-tropisch eiland vakantiegevoelens bij ons naar boven. We zouden eigenlijk wel een maandje met ze willen ruilen. En zij waarschijnlijk ook wel met ons. Maar daarna willen we toch wel graag terug naar ons comfortabele bestaan. Soms lijkt het leven gewoon niet zo heel erg eerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten