Over boerenkool, kou, heel lieve vrienden en gemis..

Ik ben thuis! Hoe onwerkelijk is dit. Ik voel me meer dan eenzaam, met mijn eigen laptop, op mijn eigen bed, met mijn eigen muziek aan, alleen, in een veel te groot huis in een veel te koud land. Maar ik ben blij er weer te zijn :)
Maandagavond heb ik afscheid genomen van het schip, van Benin, maar vooral van heel veel mensen. Het blijkt dat je in drieëneenhalve maand toch nog behoorlijk hechte vriendschappen kan sluiten. Ik ga ze missen..
Kelsey en Priska hebben me naar het vliegtuig gebracht en bleven achter het glas staan zwaaien totdat ik de douane door was. De vlucht was prima, in Parijs had ik iets meer dan een uur overstaptijd wat uiteindelijk nog een sprint naar de gate opleverde, maar ik heb het gehaald.
Op dit moment was het al behoorlijk koud en een vrouw vroeg me 'why on earth I was wearing flipflops'. Ja, koppigheid..
We landden (nouja, landen, het was meer een zachte vorm van neerstorten) een kwartier te vroeg, mijn bagage zag ik al toen ik de band nog niet had bereikt en ik hoefde geen douane meer door. Dus was het nog hartstikke vroeg toen ik de befaamde deur door kwam. Het was ontzettend rustig op schiphol dus signaleerde ik al snel mijn ouders, broertjes, en drie van mijn lieve vriendinnen.. ik was zo blij!!
Mijn moeder had gelukkig sokken, laarzen en een dikke jas voor me meegenomen.
Onderweg keek ik mijn ogen uit, is het je ooit opgevallen hoe schoon en strak georganiseerd Nederland eigenlijk is? En koud?
Thuis wachtte mijn bed op mij, en dat sliep fijn. Er was een welkom-thuis-taart en mijn moeder had boerenkool gemaakt. Ik heb ondertussen vijf lagen kleren aangetrokken en de kachel wat opgestookt. Dat voelt al iets beter.
Ik heb een ontzettend, ontzettend goede tijd gehad in Benin en ik wil iedereen bedanken die met me heeft meegeleefd, voor me heeft gebeden, me financieel heeft ondersteund, me heeft overladen met kaartjes, emails, berichtjes, smsjes, pepernoten en chocolademunten..
Couldn't have done it without you..
LOVE you guys!